Sommigen zitten aanvankelijk alleen in die donkere ruimte, waar ze niet goed uit kunnen, en deze fase kan dan erg angstaanjagend zijn, zolang ze geen licht zien in de verte waar ze heen kunnen.
In die andere wereld ontmoeten ze soms overleden familieleden en bekenden die ze begroeten alsofze thuiskomen. Deze bekenden worden altijd heel duidelijk herkend, soms zien ze er weer helemaalgezond uit terwijl ze zich hen nog herinneren als heel ziek en zwak in de periode voor hun overlijden.
Er is ook vaak communicatie met hen. Ze noemen het wel praten, maar bij doorvragen is het tochmeer via gedachten dan via woorden. Maar, zoals iemand na een BDE mij ooit vertelde, ook als wijeen gesprek voeren is dat niet anders dan het onder woorden brengen van onze gedachten.
Het zien van overleden familieleden of bekenden is in ieder geval geen wensdroom. Als kinderen een BDE hebben, zullen ze bijvoorbeeld nooit hun nog levende ouders zien, maar bijvoorbeeld wel een overleden oma.
Aan de echtheid van de verhalen van de mensen die een BDE hebben gehad hoeft volstrekt niet getwijfeld te worden. Maar de mensen zijn vaak bang om niet geloofd te worden. Ze vinden het zelf al moeilijk om het te geloven en te beseffen dat het echt is gebeurd. Het is vaak erg geruststellend om te vernemen dat anderen ook deze ervaring hebben gehad. ik merkte toen ik het jongvolwassen meisje van bijna 17 jaar vertelde, dat ze haar moeder aan keek en zij; zie je wel mama dat ik gelijk had, nu geloof je me toch wel hé!
Tegen mij zei ze; ik vond het zo erg dat mijn ouders moeite hadden mij te geloven, ben blij dat u dit verteld. Dan kan mijn moeder mij geloven dat ik niet gek ben.
Tijdens een andere sessie vertelde een man een verhaal over zijn ervaring met een BDE. Hij zei ‘’ik heb geprobeerd een keer met artsen er over te praten, maar dat doe ik Nooit meer. Ik werd naar de psychiater gestuurd. Ik werd niet geloofd. Daarna vertelde ik nooit meer iets. Mensen en artsen moeten beter leren luisteren. U bent de eerste vreemde op Gods aardbodem aan wie ik dit verhaal verteld heb, want ik begrijp best dat het onwaarschijnlijk was, dat het als een droom klinkt, maar het was werkelijkheid. Ik vergeet het nooit.’’